Τέσσερις νουβέλες της Ντόρις Λέσινγκ, που δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν, όπως ας πούμε το Πέμπτο Παιδί ή Οι αναμνήσεις ενός επιζώντος (βιβλία της που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη). Νομίζω ότι αν δεν υποστηρίζονταν απ' το όνομα της συγγραφέως, δε θα είχαν άλλο λόγο να εκδοθούν στα ελληνικά. Αργός ρυθμός, απόπειρες ψυχογραφικών αναλύσεων, μάλλον παρωχημένες, δευτεραγωνιστές συχνά "δισδιάστατοι". Ξεχωρίζω μόνο την πρώτη νούβέλα, με τον ομώνυμο τίτλο, "Οι γιαγιάδες". Καλή η μετάφραση της Τόνιας Κοβαλένκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου